Iskustva onih čije lepše polovine imaju bliznakinje, svedoče o dubokom shvatanju te izvikane istine o lepoti i unutrašnjem zračenju neke osobe. Oni kažu da kad su jednom savladali šok shvativši da postoji još jedna žena, ista kao ona koja im se sviđa, ili koju su već zavoleli i kad su bili u situaciji da posmatraju sestre zajedno – kako govore, kako se kreću, gestikuliraju, smeju se, kako se ophode prema drugima oko sebe i jedna prema drugoj – da su tada bili u stanju da uoče mnogo više razlika, nego sličnosti. Sličnosti su genetske i osim u crtama lica i građi tela, ima ih i u boji glasa, gestovima, pokretima, grimasama iznenađenja i negodovanja. Površnom posmatraču se čini da gleda dve iste osobe, a kad je samo jedna od njih u prostoriji, ne može sa sigurnošću da odredi koja je od te dve. Međutim, zainteresovani posmatrač, onaj koji poznaje jednu od njih blisko, deli sa njom intimne trenutke, zna njene radosti i tuge, poznaje njen karakter i govor njenog tela, neće je ni jednog trenutka pomešati sa njenom sestrom bliznakinjom.
Jer, on je gleda “drugim” očima. Onim koje vide njene osobine, vrednosti i kvalitete i koje prepoznaju zračenje i odslikavanje tih osobina u njenom ponašanju, u njenom osmehu i pokretima. Onaj koji poznaje svoju dragu kao plemenitu, strpljivu, pozitivnu i velikodušnu osobu, veoma će se iznenaditi (neprijatno) kad u njenoj bliznakinji, u telu i licu toliko nalik telu i licu njegove drage, pronađe rezervisanost, hladnoću, nestrpljenje, nezainteresovanost. Kad u tako poznatom telesnom izgledu ugleda zračenje osobina koje ne samo što mu nisu bliske i poznate, nego mu uopšte nisu prijatne i privlačne. To je samo neka nepoznata osoba, koja nikada ne bi privukla njegovu pažnju i sa kojom se nikada ne bi ni upoznao, da eto, nema sestru bliznakinju, koju on voli.
