Pisac jednog od najpoznatijeg pozorišnog komada “Čekajući Godoa” i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1969. i dalje “živ” zahvaljujući delu koje je ostavio iza sebe.
Semjuel Beket je stvorio jedno sasvim novo dramsko delo koje je od ovog Irca, školovanog u najboljim protestantskim koledžima, načinilo velikog francuskog književnika. U njegovim delima dominira raspad građanskog društva i beznadežna situacija neobičnih bića sa kraja sveta i vremena, što je trebalo da simbolizuje sveopšti apsurd.
Rođen je 13. aprila 1906. godine u Foksroku, predgrađu Dablina. Kao vanredan student, Beket je bio predodređen da postane profesor, ali ga je osećaj za apsurdnost učinio čovekom koji živi na svojoj strani.
Beket je u početku pisao pesme na engleskom jeziku, a 1937.godine i svoj prvi roman “Marfi”. Po izbijanju rata, priključuje se francuskom pokretu otpora. Ni njegov sledeći roman “Vat” pisan takođe na engleskom jeziku, ne nalazi izdavača. Tada počinje da piše na francuskom jeziku, specifičnim, minimalističkim izrazom. Monolog postaje glavna forma njegovog dela.
Veliki uspeh postiže 1953. godine, nakon susreta sa rediteljem Rožeom Blenom, koji je postavio njegov najpoznatiji komad “Čekajući Godoa”. Poslednje godine života proveo je u samoći, a danas je jedan od najprevođenijih francuskih pisaca na svetu, pored toga Semjuel Beket je i dramaturg čija su dela predmet najvećeg broja komentara. Beket je ovaj svet napustio na današnji dan 1989.godine u Parizu.
Luka Pešić
