Stil pisanja Thomasa Manna može se opisati kao skup otmenosti, ironije, humora i satire. Njegovi spisi su vrlo delikatno sastavljeni; sa dubokom i smislenom porukom. Bio je jedan od najpoznatijih i najvećih pisaca dvadesetog veka, a njegova dela su hvaljena ne samo u Nemačkoj, već i u celom svetu. Autor romana Budenbrokovi, Čarobni breg, Doktor Faustus i novele Smrt u Veneciji, dobitnik je Nobelove nagrade za književnost 1929. godine. Zanimljivo je to da se u Univerzitetskoj biblioteci “Svetozar Marković” u Beogradu čuva Mannova korespondencija sa Anicom Savić Rebac – srpskom filološkinjom i esejistkinjom, koja je prevodila dela tada modernih nemačkih književnika. Anica je na srpski jezik prevela Mannove novele Tonio Kreger, Tristan i Smrt u Veneciji, a on joj je 1929. godine poslao pismo u kom joj zahvaljuje na dobro obavljenom poslu. Izdvojili smo nekoliko mudrosti Thomasa Manna o čoveku, ljubavi, istini i vrlinama…
View this post on Instagram
“Uz velikog čoveka često idu i velike greške.”
“Usamljenik, nenaviknut da deli sa drugima svoja gledišta i osećanja, ima mnogo žešća mentalna iskustva i manje je razumljiv od društvenog čoveka.”
“Ljubav je, a ne razum, ta koja je jača od smrti.”
“Čovek ne živi samo svojim ličnim životom kao jedinka, već, svesno ili nesvesno, i životom svoje epohe i svojih savremenika.”
“Kad planiramo potomstvo, moramo imati u vidu da vrline nisu nasledne.”
“Telo, ljubav, smrt – to troje čine samo jedno. Jer telo je bolest i požuda, a ono nam donosi smrt. Da, oboje je puteno, i ljubav i smrt, i u tome je njihov užas i njihova magija … O, čarobna organska lepoto, koja se ne sastojiš ni iz uljane boje ni iz kamena, već iz materije žive i raspadljive, pune grozničave tajne života i truljenja.”
