Pluća (duvač u vatru)
Osoba koja je bila zaposlena u radionici alhemičara sa zadatkom da raspaljuje vatru, zvala se “pluća”. Pošto su alhemičarske radionice bile prepune opasnih isparljvih materija, ovaj posao je bio itekako rizičan. “Pluća” je udisao ko zna kakva isparenja prilikom raspaljivanja i održavanja vatre i rano je odlazio u penziju – ako poživi.
Većina alhemičara je uporno pokušavala da stvori zlato hemijskim procesima, od olova i drugih baznih metala, koji su u procesima topljenja i eksperimentisanja ispuštali otrovna isparenja, pa je ovaj posao bio veoma rizičan. Ne znamo da li je barem bio adekvatno plaćen.
Kradljivac leševa
U Velikoj Britaniji krađa leša se nije smatrala nekim velikim prestupom i povlačila je blagu kaznu, pa je ovaj posao postao vrlo unosan – razvijena je čitava industrija krađe leševa, što je dovelo do velikog napretka medicine u Evropi.
Kradljivci leševa su dobro poznavali zakon i trudili su se da ne uzimaju ništa osim tela – ostavljali su nakit i odeću – jer bi to bilo okarakterisano kao veći prestup. Tokom 1827. i 1828. godine, neki kradljivci leševa iz Edinburga kompromitovali su profesiju – umesto da kradu tela mrtvih ljudi, oni su ih proizvodili, ubijajući ljude. Ovo je rezultiralo donošenjem zakona po kome su se samo donirana i neidentifikovana tela mogla koristiti u svrhu proučavanja anatomije, što je ukinulo porfesiju.
Perač zadnjice
Perač zadnjice je bio sluga (muškog pola) u domaćinstvu engleskog monarha koji je pored ostalih dužnosti imao zadatak da opere zadnjicu monarha nakon što je ovaj obavio veliku nuždu.
U ranim godinama vladavine Henrija VIII, titula je dodeljivana podanicima kralja, drugovima koji su često provodili vreme sa njim. To su bili sinovi plemića ili važnih članova plemstva i položaj perača zadnjice je bio posebno cenjen, jer je dozvoljavao nesmetan pristup kralju i njegovu pažnju. Perač zadnjice je na dvoru imao veoma visok položaj.
Izvor fotografija: unsplash.com
Brankica Milošević
