Sa razvojem nauke i tehnologije i sa širenjem ljudske svesti i percepcije, menjaju se i istorijska saznanja – ono što se događalo u davnoj prošlosti, savremeni istraživači tumače drugačije, na osnovu arheoloških otrkića. Tako će izgleda, ideja da je ljudska evolucija bila linearni proces, da je svaka naprednija vrsta čoveka smenjivala prethodnu u nizu (kao na onoj slici iz udžbenika, od majmuna, do savremenog čoveka), morati da pretrpi temeljne korekcije. Nauka danas tvrdi da je više ljudskih vrsta postojalo istovremeno, da su grupacije tih vrsta koegzistirale, mešale se, razmenjivale gene i da je formiranje modernog čoveka proizašlo iz tog – kružnog, a ne linearnog – procesa.
Razumevanje porekla i razvoja čoveka preokrenulo se otkrićem fosila u marokanskom nalazištu Jebel Irhoud Maorku, koji su nekih 100.000 godina stariji od bilo kojih dosad pronađenih ostataka naše vrste – pronađene su lobanje, kosti udova i zubi najmanje pet pojedinaca, stari 300.000 godina, što je prava senzacija u području antropologije.
To otkriće u Severnoj Africi, a ne na istoku ili subsaharskoj Africi, takođe je promenilo dosadašnja saznanja. Zubi i lica nalikuju današnjim ljudima, ali lobanje izduženog oblika pokazuju da je mozgu trebalo mnogo više vremena da evoluira do današnjeg oblika.
Pre otkrića na nalazištu Jebel Irhoud, smeštenom između grada Marakeša i Altantske obale Maroka, za dosad najstarije poznate ostatke Homo sapiensa smatrani su oni s etiopskog nalazišta Omo Kibish, starosti procenjene na 195.000 godina.
Naučnici su uglavnom složni u tome da je Homo sapiens potekao iz Afrike, ali otkrića iz Maroka ukazuju da je proces evolucije verovatno obuhvatao ceo kontinent i da je Homo sapines pre 300.000 godina bio rasprostranjen širom Afrike.
